بادسواری یا باد موج سواری (windsurfing یا sailboarding)
در این ورزش از تخته مخصوصی که دارای طولی به اندازه ۲ تا ۴ متر است استفاده میشود و ورزشکار به واسطه نیروی باد بر بادبانی
که بر روی این تخته سوار شده به حرکت درمی آید. بادسواری برخلاف موج سواری نیازی به موج های بلند ندارد.
تجهیزات نصب شده بر روی بورد و دکل به آسانی قابل چرخش میباشند و به ورزشکار این قابلیت را می‌دهند تا در موقع حرکت دارای ازادی عمل بالایی باشد. محدوده بادبان از حدود ۳ مترمربع تا ۱۲ مترمربع باتوجه به شرایط مختلف و نیز مهارت ورزشکاران متفاوت است.
S. Newman Darby با منشاء وزش باد در سال 1964 در رودخانه سوسکهانا، پنسیلوانیا، ایالات متحده، هنگام ابتکار" میز دریانوردی داربی"، که به دلیل منابع مالی محدود و مشاوره حقوقی نا مناسب، ثبت اختراع نکرد.
آن ها برای ماهیگیری با تخته های چوبی به آب میرفتند و در زمان برگشت به ساحل از طریق موج برمی گشتند. یک دریانورد بریتانیایی، این رویداد را در سال ۱۷۷۸ در تاهیتی دید و به ثبت رساند. نخستین مدرسهٔ موج سواری در سال ۱۹۰۵ در آمریکا باز شد و تغییرات اساسی در دههٔ ۱۹۶۰ در ساخت تخته های موج سواری اتفاق افتاد و نخستین مسابقات این رشته در سال ۱۹۷۰ برپا شد.
از این رو هر گونه توجه و ارزش نهادن به این ورزش کمکی در ارتقای این ورزش می باشد. در این مورد این بنده ی حقیر، به لطف خداوند، از خردسالی به این ورزش علاقه مند شدم که همواره با همسایگی با ساحل، از عوامل پیشرفت من به شمار می روند. امتنان خداوند موجب شد، دو سال گذشته به عنوان اولین موج سوار، وارد آبهای طوفانی دریای خزر شوم و با تخته ی موج سواری، این ورزش را انجام دهم . بعد از گذشت چند ماه، توانستم دو نفر دیگر به نام های رامین اکبری و على شکوری را (که علاقمند به موج سواری بودند) به انجام این ورزش تشویق نمایم این ورزش با توجه به خطرناک بودنش، مخصوصا در ایران (حتی در طوفانی بودن دریا قابل اجرا می باشد)، نیاز به توجه و در نظر گرفتن ایمنی خاصی است نکته ای که باید گفته شود، تبحر در شنا و نیاز به نفس بسیار قوی است تا بتوان خود را از موج ها رد کرده و خود را به پشت آنها در فاصله مناسب برساند. نکته ی دیگر که باید در نظر داشت، خونسردی و شجاعت می باشد؛ چرا که هر گونه دلهره و ترس، امکان از دست دادن توانایی و اعتماد به نفس را در ورزشکار، بوجود می آورد و این خود خطر ساز خواهد بود.