ای نگه مشق شنا در چشم خونپالا بس است

ای نگه مشق شنا در چشم خونپالا بس است

چشمت آب آورد غوّاصی درین دریا بس است

از دل پر خون تراوش کم کند اسرار عشق

پرده پوش راز گوهر سینۀ دریا بس است

عمرها با آهوان مجنون بیابانگرد بود

گوشۀ چشمی چو باشد گوشۀ صحرا بس است

بهر اثبات قیامت حجّتی در کار نیست

پیش خیز شور محشر آن قد و بالا بس است

من که در اقلیم گمنامی سرآمد گشته ام

زینت طرف کلاهم شهپر عنقا بس است

حسن ذاتی در نیارد سر به عشق عارضی

سرو مینا را تذرو از پنبۀ مینا بس است

دست کوته دار صائب از خیال کاکلش

عمرها در کاسۀ سر پختی این سودا بس است