کربوهیدرات – بخش اول

کربوهیدرات سوخت مطلوب انرژی در بدن انسان به حساب می آید. تمام کربوهیدراتی که ما می خوریم در بدن به یک نوع قند تبدیل می شود که در خون گردش می کند و نام آن گلوکز است .
بدن می‌تواند از دیگر منابع هم برای تولید انرژی استفاده کند مثل لاکتات تولید شده در نتیجه متابولیسیم بی هوازی حین تمرین . لاکتات می‌تواند درخون گردش کند و از عضله خسته شده به کبد منتقل به گلوکز شود .
سرنوشت یکسانی می‌تواند نصیب آمینواسیدها شود همچنین گلیسرول هم از چربی ها می‌تواند به این ماجرا وارد شود. جالب است بدانید برای بدن کربوهیدرات یک ماده غذایی ضروری نیست . با این وجود به این معنا نیست که کربوهیدرات برای افزایش حجم و قدرت عضلات مفید نیست. سال ها بود که وعده غذایی ایده آل بعد از تمرین باید نسبت ۳ به ۱، کربوهیدرات به پروتئین می داشت ، ترکیبی که کشف شده بود ریکاوری بعد از تمرین را به مقدار قابل توجهی ارتقاء می داد به ویژه اگر طی ۲ ساعت بعد از تمرین مصرف می شد .
مکانیزم درگیر در این ماجرا افزایش ترشح انسولین کاهش دادن قند خون است. از آنجایی که حفظ قند خون در سطح بهینه برای حفظ انرژی تمرین ضروری است هورمون های دیگری به ویژه کتکولامین ها، اپی نفرین و نوراپی نفرین حین تمرین زیاد می شوند و ترشح انسولین را سرکوب می کنند . زمانی که تمرین به پایان می رسد ، انسولین می تواند مجدد بالا برود به ویژه اگر وعده بعد از تمرین نسبت ۳ به ۱، کربوهیدرات به پروتئین داشته باشد.
تحقیقاتی که در گذشته انجام شده اند نشان می دهد مصرف کربوهیدراتی که به سرعت جذب می شود (در مقاسه با مصرف پروتئین به تنهایی) باعث ۳۷ درصد افزایش ترشح انسولین می شود. از همین جا بود که ایده ترکیب پروتئین زود هضم مثل وی با کربوهیدرات زو دهضم زاییده شد. اخیراً تحقیقات به این سمت رفته که برای بهره بردن از فواید انسولین پس از تمرین نیاز به افزایش زیادی در مقدار آن وجود ندارد.

مترجم: محمد علی پور
ویرایش نهایی: رضا ملازینل