کربوهیدرات – بخش دوم

در وجود مقدار زیادی آمینواسید ضروری ، انسولین کمک می‌کند به افزایش واکنش سنتز پروتئین عضله که اکثر آن با کمک به کاهش تخریب عضلات است . تخریب عضلانی کمتر باعث می شود  که کفه ترازو به سمت محیط آنابولیک سنگین گردد. در حالی که کربوهیدرات ها بیشترین ترشح انسولین را باعث می شوند ، نشان داده که برای سنتز پروتئین عضله داشتن پروتئین کافی جهت به حداکثر رساندن این پروسه بعد از تمرین اقدامی کافی به حساب می آید .
یک تحقیق جدید که روی ۹ مرد با میانگین سنی ۲۳ سال انجام دادند یکی شامل انجام حرکت جلوپا بود و بعد از آن افراد یک نوشیدنی حاوی ۲۵۰ گرمی پروتئین وی به اضافه ۵۰ گرم مالتودکسترین ( نوعی کربوهیدرات ) مصرف کردند. درحالی که افزودن کربوهیدرات به نوشیدنی باعث افزایش ترشح انسولین شد اما هر دو گروه در زمینه سنتز پروتئین نتیجه یکسانی نشان دادند واین نشان می دهد که کربوهیدرات سود اضافی به همراه ندارد.
افزایش انسولین به واسطه مصرف کربوهیدرات همچنین باعث کاهش تخریب عضله بیشتر از گروه مصرف کننده وی نشد. مولفان این تحقیقات اشاره کردند که مقدار پروتئین مصرفی آنها در تحقیقات ۲۵ گرم بود. مقداری‌که در تحقیقات گذشته نشان داده بود سنتز پروتئین را به حداکثر می‌رساند این مقدار کافی است تا انسولین را به حد کافی تحریک به ترشح کند (از طریق آمینواسیدها این اتفاق رخ می‌دهد) و این می‌تواند تمام فواید انسولین برای رسیدن به سنتز پروتئین عضلات را به همراه داشته باشد. بنابراین آنچه گفته شد آیا باید از ایده ترکیبی کربوهیدرات و پروتئین برای وعده بعد از تمرین صرف نظر کنیم؟ اگر قرار باشد صرفاً از نگاه سنتز پروتئین عضلات به قضیه نگاه کنیم پاسخ به این سوال مثبت است ، اما شما باید به تصویر و نمای بزرگتری نگاه کنید .
به عنوان مثال ، درباره افزایش کورتیزول پس از تمرین چه ایده ای دارید ؟ کورتیزل یک هورمون آدرنال استروئید است که کانابولیک ترین هورمون بدن شناخته می‌شود . در حالی که کورتیزل بعد از تمرین خطرناک نیست و حتی ریکاوری تمرین را با کمک به تولید انرژی جایگزین برای پروسه ریکاوری ارتقاء می دهد ، اما باز هم لازم است که مقدارش کنترل شود .
بهترین ماده غذایی برای کنترل کورتیزول، کربوهیدرات است. اگر کورتیزول بعد از تمرین مقدارش بالا بماند، می‌تواند با ترشح تستوسترون تداخل کند و این منجر به کاهش قابل توجه اثر آنابولیک تمرین می‌شود. تمرین بی‌هوازی مثل تمرینات پرورش اندام، اساساً باگلیکوژن سوخت‌رسانی می‌شود. گلیکوژن یک کربوهیدرات مرکب ذخیره شده در عضله و کبد است. درحالی که گلیکوژن کبد مصرف می‌شود تا قند خون سیستمی حفظ شود، گلیکوژن ذخیره در عضلات هم انحصاراً توسط عضلاتی که درآن ذخیره شده به مصرف می‌رسد.

مترجم: محمد علی پور
ویرایش نهایی: رضا ملازینل