تمرین بدنسازی برای افزایش استقامت در شنا (بخش اول)
برخی از شناگران رکوردهایی را ثبت می‌کنند که برای همگان شگفت آور می‌باشد. 
دو رکورد فوق العاده در شنای جهان یکی شنای ۱۵۰۰ متر بود که خانم ژانت اِوانز در سال ۱۹۸۸ با رکورد ۱۵:۵۲.۱۰ ثبت کرد و دیگری هم کسب ۷ مدال طلا توسط آقای مارک اسپیتز در المپیک ۱۹۷۲ بود. در آنزمان این رکوردها دست نیافتنی به نظر می رسیدند، اما بعد ها دو شناگر دیگر توانستند این رکوردها را جابجا نمایند. در مسابقات جهانی شنای ۲۰۰۷ کیت زیگلر عضو تیم ملی شنای آمریکا، توانست ۲۰ صدم ثانیه رکورد ۱۵۰۰ متر آزاد زنان را بهبود بخشد که چند هفته بعد رکورد جدیدی با مدت زمان ۱۵:۴۲.۵۴ را به ثبت رسید. در مسابقات جهانی شنای ۲۰۰۷ مایکل فلپس در هشت رشته. ۵ رشته‌ی انفرادی و ۳ رشته‌ی امدادی ، شرکت کرد. وی علاوه بر کسب ۷ مدال طلا، توانست ۵ رکورد جدید به ثبت برساند. برخلاف اسپیتز که هر رشته را فقط دو بار(مقدماتی-فینال) شنا کرد، فلپس بخاطر قانون تصویب شده در سال ۲۰۰۰ هر رشته‌ی انفرادی را سه بار (مقدماتی، نیمه نهایی و فینال) شنا کرد، البته بجز شنای ۴۰۰متر مختلط انفرادی که دو بار شنا کرد.
چگونه برخی شناگران در هنگام رقابت به مدیریت و ذخیره‌سازی انرژی می‌پردازند و در روز مسابقه قوی و قوی‌تر می‌شوند؟ چگونه برخی شناگران به یک سوپرمن در ریکاوری پس از مسابقه تبدیل می‌شوند و در عملکرد ستاره‌ای همانند یک ستاره واقعی می‌درخشند؟ پاسخ به این سوالات در بخش انتهائی در بخش استقامت قلبی عروقی و عضلانی داده خواهد شد.
تمرین برای استقامت در شنا
شنا یک ترکیب منحصربفردی از توان و استقامت است که برای موفقیت در استخر به هر دوی اینها نیاز دارید. حتی شناگران استقامت نیز برای ضربات پای محکم و یا فینیش قوی به توان نیاز دارند. همین‌طور شناگران سرعتی برای تسهیل ریکاوری پس از شنا به سیستم هوازی خوب توسعه یافته نیاز دارند. نسبت تعادل میان تمرینات توان و استقامت برای هر رشته می‌تواند متفاوت باشد، اما یک چیز صحیح است : به اعتقاد ما افزایش قدرت پایه بر اساس اطلاعات ارائه شده در فصل ۳ ، برای توسعه‌ی استقامت عضلانی همه‌ی شناگران بسیار اهمیت دارد و افزایش شرایط پایه‌ی آمادگی قلبی عروقی شرط لازم برای توسعه‌ی زیرساخت‌های آتی قدرت و توان است. سیستم انرژی هوازی خوب توسعه یافته، بشما امکان تولید انرژی برای حفظ تمرینات طولانی مدت را می‌دهد و همچنین سبب افزایش ریکاوری بعد از تمرینات شدید می‌گردد.
در محافل علمی تخصصی شنا درباره‌ی روش خاص تمرین استقامتی و بهبود سیستم انرژی هوازی بحث می‌کنیم. استقامت به یکی از دو روش زیر بهبود می‌یابد:
۱- شنا در شدت متوسط و ثابت بصورت تداومی برای دوره‌های طولانی مدت
۲- شنا با آهنگ مسابقه با استفاده از اینتروال‌های پرشدت(Hit) با بکارگیری دوره استراحتی مناسب بین ست‌ها میزان توسعه‌ی ظرفیت سیستم انرژی هوازی را به چالش می‌کشد
بسته به متدی که برای افزایش استقامت بکار می‌گیرید، نتایج متفاوتی نیز به دست خواهید آورد. منطقی است اگر در زمینه تمرینات قدرتی و کاندیشنینگ بگوئیم شرایط تمرینی طولانی و آهسته منجر به شنای طولانی و آهسته می‌گردد. شاید این استراتژی برای کسانی که می‌خواهند فیت باقی بمانند، مناسب باشد، اما شناگری که می‌خواهد در روز مسابقه سریع‌تر شنا کند، نیاز به توسعه‌ی استقامت از طریق تمرینات با کیفیت بالا دارد.
منبع: کتاب تمرینات کامل بدنسازی برای شناگران
مترجم : محمد علی پور
ویرایش نهایی: رضا ملازینل
