تصورات ضد و نقیض درباره اسیدلاکتیک

تصورات غلط زیادی درباره نقش اسیدلاکتیک در تمرین وجود دارند که آن‌قدر تکرار شده­اند که به‌عنوان حقیقت پذیرفته‌شده‌اند. برخی از این تصورات پیش‌تر ایجاد شده بود. در این بخش این تصورات غلط و دیگر تصورات را با جزئیات بیشتر توضیح خواهم داد. اولین تصور غلط این است که اسیدلاکتیک تولید نمی‌شود مگر اینکه شدت تمرین به نقطه‌ای برسد که مقدار اکسیژن قابل دسترس جهت پذیرش همه یون‌های هیدروژن، NADH و پیروات به میتوکندری کافی نباشد. حقیقت این است که اسیدلاکتیک همیشه در عضلات حتی در زمان استراحت در حال تولید شدن است. همچنین مقداری از پیروات و NADH با هم ترکیب می‌شوند و با هم اسیدلاکتیک و NAD+ را تشکیل می‌دهند این عمل در طول تمرین ملایم حتی زمانی که ماهیچه‌ها منبع کافی اکسیژن در اختیار دارند هم صورت می‌گیرد؛ بنابراین حتی در زمان استراحت و در طول یک تمرین ملایم همیشه اسیدلاکتیک در بدن تولید می‌شود. باید تأکید کرد که میزان تولید اسیدلاکتیک و در نتیجه افزایش مقادیر تولیدی آن در تارهای عضلانی رابطه مستقیمی با شدت تمرین دارد.
یکی دیگر از تصورات غلط رایج این است که اسیدلاکتیک محصول نهایی گلیکولیز بی هوازی است که تا پایان تمرین در عضلات باقی می‌ماند. ما مدت‌هاست که می‌دانیم اسیدلاکتیک می‌تواند از عضلات حذف شود و دوباره به گلیکوژن تبدیل شود و درزمانی که تمرینات مداوم است برای استفاده بعدی در کبد ذخیره گردد. (بروکس، فاهی، بالدوین ۲۰۰۵). و حتی قبل از این‌ها می‌دانستیم که اسیدلاکتیک می‌تواند توسط خون به قلب حمل شود جایی که به‌عنوان انرژی برای انقباض تارهای قلبی به کار گرفته شود. اخیراً مدارک و شواهد جمع‌آوری شده نشان می‌دهد که بدن هم می‌تواند اسیدلاکتیک را به تارهای عضلانی دیگر معمولاً تارهای عضلانی کند انقباض بفرستد و یا آن را حذف کند جایی که برای استفاده بعدی برای انرژی سوخت و ساز شود و یا به‌عنوان گلیکوژن ذخیره شود. همچنین شواهدی وجود دارد که اسیدلاکتیک می‌تواند مستقیماً به میتوکندری تارهای عضلانی فعال فرستاده شود. جایی که سوخت و ساز شود و برای بازسازیATP اضافی به کار گرفته شود. (بروکس، فاهی، بالدوین ۲۰۰۵)

مترجم: محمد علی پور ، سید محمد رضا نجفی ، اکبر احمدی ، حسین بابایی ساداتی ، حمید مسجدی
ویراستار علمی: محمد علی پور ، سید محمد رضا نجفی
منبع: کتاب مبانی مربیگری شنا
ویرایش نهایی: رضا ملازینل