حفظ بافت عضلات اسکلتی مبتنی بر تعادل پویا بین سنتز و تجزیه پروتئین های عضلانی می باشد. بدن انسان وضعیت ثابتی از نوسازی پروتئین دارد. یعنی پروتئین ها دائماً در سراسر روز تجزیه و مجدداً سنتز(ساخته) می شوند، اتفاقی که آن را نوسازی پروتئین می نامند. به طور میانگین نوسازی پروتئین های عضلات اسکلتی در افراد سالم، تقریبا ۱.۲% در روز (در یک فرد ۷۵ کیلوئی تقریبا ۳۰۰ گرم پروتئین نوسازی می گردد) می باشد که در حقیقت بخشی از آن از طریق پروتئین های دریافتی از طریق غذا وبخش دیگر به واسطه پروتئین های تجزیه شده بدن و قرارگیری آمین اسیدها در چرخه نوسازی می باشد و همیشه یک تعادل پویا در حفظ آن وجود دارد. در زمان گرسنگی، تجزیه پروتئین های عضلات بیشتر از سنتز آنها بوده و در زمان سیری این روند برعکس می شود.